Met 14 jaar stond hij al op de steiger om te helpen op de bouw van het huis van Jan en Lucie Moonen in Hoensbroek. Nu, 50 jaar later, neemt hij afscheid om eind dit jaar met vervroegd pensioen te gaan. Wim Wensink (64) werd samen met Jan Crapels, die eerder al met pensioen ging, het gouden duo van Moonen Bouw genoemd. Ze werkten meer dan 35 jaar samen.
Op een van zijn laatste project in Schimmert blikken we terug op de carrière in de bouw van deze rustige en sympathieke collega. We treffen Wim aan op de bovenverdieping die geheel verbouwd wordt en zoeken een rustig plekje in de schaftruimte die is ingericht in de garage.
Wim verontschuldigt zich dat de koffie op is en vraagt wat we willen weten, dan begint hij trots te vertellen: “Na de LTS heb ik bij een keukenfirma gewerkt. Daarnaast ging ik éen dag in de week naar de Streekschool en deed ik de opleiding meubelmaker. Bij die keukenfirma heb ik 3 jaar gewerkt en toen nog een jaar bij een dakkapellen bedrijf, toen ik Jan weer tegenkwam. Hij had bij Hobru een eigen team en vroeg mij of ik bij hem wilde komen werken. Dat heb ik toen gedaan en ben begonnen als timmerman”.
“Rob startte na zijn HTS met zijn Bouwadviesbureau en 5 jaar later begon hij met Moonen Bouw, waarin hij de werkzaamheden van en met Jan voortzette”, gaat Wim verder. “Toen Jan aan stoppen dacht was het eerst de bedoeling dat ik de uitvoerende werkzaamheden van Jan zou overnemen, maar dat was niet iets wat ik ambieerde en toen kwamen de eerste projectmanagers. Nu ben ik voorman en vooral all-rounder en doe ik alle onderdelen in de bouw, maar wordt ook vaak ingezet voor reparaties en service. Alles in de praktijk geleerd, want hoe vaker je het doet hoe beter je wordt; leren uit ervaring”.
“Ik denk dat mijn grootste kracht ligt in het feit dat ik al vanaf de start van een project in details denk, zeg maar; de bouw voor uitlezen. Jan Crapels was een kei in ondersteuning en natuurlijk het schoonhouden en opruimen van de bouw, zegt Wim lachend. Onze eigenschappen dienen als voorbeeld voor de ideale Moonen Bouw vakman, vind ikzelf.”
“Ik werk elke dag met plezier en kom nooit met slechte zin naar het werk”, gaat Wim verder. Dat komt onder meer omdat ik altijd gemotiveerde bazen heb gehad in Jan en later Rob.”
“Beide tonen en spreken waardering uit voor de medewerkers, dat is altijd mijn motivatie geweest om net dat stapje extra te doen. En ze staan ook altijd voor je klaar. Toen ik een aantal jaar geleden ziek ben geweest ging Jan met me naar de specialist in Rotterdam en kwam hij 3 keer in het ziekenhuis op bezoek met een Playboy of een fruitmand. Hij zei altijd dat ik hart voor de zaak had en hij me als zijn derde zoon zag.”
“Wat ik niet zal missen is het opstaan op 6 uur om dan na een dag hard werken na het eten in slaap te vallen”, zegt Wim lachend. “Nu kan ik nog meer gaan genieten van mijn kleinkinderen, lekker gaan vissen en wat vaker op vakantie gaan.
Ik kan niet echt stilzitten, misschien ga ik wel vrijwilligerswerk doen bij voetbalclub de Dem”, sluit Wim af.
Voor de foto toont hij nog zijn karakteristieke duim omhoog.
We zullen hem gaan missen, als mens, collega en gouden vakman…
Sorry, reageren is niet meer mogelijk.