Mieke Boon was 18 jaar toen ze als manusje van alles in dienst trad bij Hobru in Hoensbroek. Het aannemersbedrijf waar binnen Jan Moonen met een eigen ploeg het hogere segment in de bouw bediende. In de kinder- en jeugdverzorging, waarvoor ze opgeleid is, heeft ze nooit gewerkt. Wel werkte ze heel even als serveerster in het restaurant van haar latere echtgenoot.
“Ik heb geen administratieve of financiële opleiding”, zegt Mieke bijna verontschuldigend. “Alles heb ik zelf geleerd en heb ik me zelf eigen moeten maken. Na een jaar algemeen werk kreeg ik de kans om voor Jan Moonen ‘klantenwerk’ te gaan doen. Dat was een geweldige uitdaging”.
“Jan is een man van daadkracht. Ik kreeg wat snelle aanwijzingen waar en op welk project ik zaken moest boeken en daar moest ik het mee doen, maar gelukkig leerde ik snel. Dat wist Jan altijd te waarderen en hij toonde en beloonde dat ook, net als Rob dat nu ook doet”.
Toen haar 2 dochters geboren waren deed Mieke een stap terug en ging van een 40-urige werkweek terug naar 8 uur. Haar taken werden teruggebracht tot het inboeken van facturen in de projectadministratie en het maken van facturen. Toen kwam de dag dat Rob Moonen in 2005 zijn eigen bouwbedrijf startte en vroeg of ze voor hem wilde komen werken.
“Ik voel me hier uitstekend op mijn plek en heb nog geen dag spijt gehad van de overgang naar Moonen Bouw. De medewerkers van toen zijn ook mee overgegaan en de meeste zijn nu nog steeds mijn collega’s”.
Inmiddels zijn de 8 uren uitgegroeid naar 22 uur en doet ze de hele administratie van A tot Z, bankzaken, voorraadbeheer, bestellingen, loonadministratie en debiteuren- en crediteurenbewaking. Ze is de steun en toeverlaat van Rob die haar zijn ‘stille kracht en rechterhand’ noemt, want op de voorgrond staan dat hoeft voor Mieke niet.
“Ja, de klanten kennen me vaak alleen als de vrouw die belt voor de centen en dat vind ik prima”, zegt ze lachend. “Grappig is dat ik weleens klanten aan de lijn heb uit de Hobru periode en die reageren vaak verbaasd dat ik er nog steeds ben. Ik ben blij met mijn verantwoordelijkheden en het vertrouwen dat ik altijd heb gekregen. De jongens op kantoor zouden mijn zonen kunnen zijn en zo zie ik ze ook vaak. Wel vind ik het geweldig dat in de mannenwereld die de bouw toch is er nu eindelijk een vrouwelijke collega bij is gekomen op kantoor, dat geeft toch een andere chemie.”
In december viert Mieke haar 40-jarig jubileum. Aan stoppen denkt ze geen moment.
“Ik denk dat ze mij hier weg zullen moeten dragen, zelfs na mijn pensioengerechtigde leeftijd. Dan komen ze me maar met mijn rollator thuis ophalen. Ik vind het veel te leuk hier”!
Sorry, reageren is niet meer mogelijk.